مقایسه تاثیر آموزش احیای قلبی ریوی (CPR) به روش یادگیری مبتنی بر تیم تعدیل شده (MTBL) و روش سنتی بر دانش و مهارت دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه(س) شیراز، 1391

مقدمه: کمبود دانش و مهارت پرسنل درمان در احیای قلبی ریوی به عنوان فاکتوری در پیامد های نا مطلوب ایست قلبی قربانیان شناخته شده است.TBL یک استراتژی آموزشی نوین می باشد که مورد توجه جوامع آموزش پزشکی قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر آموزش احیای قلبی ریوی به روش یادگیری مبتنی بر تیم تعدیل شده وروش سنتی بر دانش و مهارت دانشجویان رشته پرستاری بود. روش کار: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی حضرت فاطمه (س) شیراز در سال تحصیلی 92-1391 بود که کلیه 74 دانشجوی سال سوم رشته پرستاری  به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. نهایتا پس از اعمال معیارهای ورود و خروج 50 نفر از شرکت کنندگان در پژوهش باقی ماندند. اعضای نمونه به تصادف به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درگروه آزمایش، احیای قلبی ریوی به دانشجویان به روش یادگیری مبتنی بر تیم تعدیل شده و در گروه کنترل به روش سنتی آموزش داده شد. ابزار های مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه آزمون سنجش دانش و چک لیست سنجش مهارت احیا بود. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر گویای تفاوت معنی‌دار میان گروه‌های MTBL و سنتی در یادگیری دانش و مهارت CPR بود (0001/0>p) که با توجه به بررسی اثر تکرار آزمون و اثر تعامل مشخص شد که تغییرات هر دو متغیر در گروه‌های TBL نسبت به گروه سنتی به طور معنی‌داری بیشتر بوده است. نتایج آزمون تعقیبی LSD برای بررسی تفاوت میانگین دانش و مهارت CPR در دوگروه در سه نوبت اجرا نشان داد نمرات یادداری دانش و مهارت CPR در گروه یادگیری MTBL در مقایسه با نمرات پس آزمون کاهش معناداری نداشته است و در گروه یادگیری سنتی در هر دو متغیر کاهش معناداری داشته است(01/0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که روش آموزش مبتنی بر تیم می تواند به عنوان روشی مناسب برای یادگیری موثرتر در دانشجویان علوم پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.